ခ်စ္သူသို႔........(၂)

အို….အသင္ေလာက…….
ကၽြန္ေတာ့္ကို သတ္ပစ္လိုက္ပါ……..
ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဘတ္ထဲက သူမအားခ်စ္ေနေသာ အခ်စ္မ်ားအားလံုးကို သူမဆီသို႔ ပို႔ေပးပါ……..သံသရာတစ္ေကြ႔မွာ ေတြ႔ခဲ့ရေပမယ့္ ဘဝဆက္တိုင္းလက္တဲြပါရေစ…….ကမၻာၾကီး အသစ္ျပန္ျဖစ္တဲ့အခါ ေနမင္းထြက္လာရင္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္လာမယ္…..လစႏၵာထြက္လာရင္သူမျဖစ္မယ္……သစ္ပင္ေတြ ေပါက္လာရင္ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ရွင္သန္ေစမယ္……သမုဒၵရာ…ပင္လယ္ေတြေပါေပါက္လာရင္ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လက္တဲြျပီး ေက်ာ္ျဖတ္ၾကမယ္……..ႏွင္းေတြက်လာလို႔ ေအးခဲလာရင္ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဖက္ထားမယ္…..ေလာကၾကီးကို ေႏြးေထြးေစမယ္………မိုးေတြရြာလာရင္ မိုးစက္တို႔ၾကားမွာ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ျမဴးမယ္….ေလာကၾကီးကို အခ်စ္မိုးစက္ေတြ သြန္းျဖိဳးျပီး စိမ္းလန္းေစမယ္…….ေႏြတိုင္းကို ဥၾသငွက္တို႔နဲ႔အတူ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေအးျမေစမယ္……ျဖစ္ေပၚလာသမွ် အရာအားလံုး သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ခ်စ္ျခင္းအသီးအပြင့္ေတြ ခံစားေစရမယ္…….ဘဝဆက္တိုင္း သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကမၻာၾကီးမွာ မဆံုးေသာ ခ်စ္ျခင္းေတြ တည္ေထာင္ၾကမယ္……ခ်စ္သူတို႔ရဲ့ ကၾကိဳး..၊ကကြက္တို႔နဲ႔ မေမာႏိူင္ေအာင္ ကၾကမယ္…….ကံၾကမၼာကို သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးကိုင္ၾကမယ္……ေလာကၾကီးမွာ မ်က္ရည္နဲ႔အလြမ္းေတြ မေပၚေပါက္ႏိူင္ေအာင္လို႔ပါ……….ေၾသာ္…ခ်စ္သူ…ခ်စ္သူ….ဘယ္ဆီ ဘယ္ဝယ္ကိုမွာ မပ်ံသန္းပါနဲ႔……နားခိုစရာအျဖစ္ သဘာဝတရားက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖန္းဆင္းထားပါတယ္……လွမ္းလာခိုနားလွည့္ပါေတာ့……….